Je zou over dit pand bijna een film kunnen maken. Er was namelijk veel nodig om uiteindelijk te komen tot het ‘City Theater’ gebouw zoals wij dat nu kennen.
Toen een deel van de Lijnbaansgracht begin 20ste eeuw werd gedempt, ontstond het Kleine Gartmanplantsoen. In 1934 kocht het City-concern, een bedrijf dat al theaters exploiteerde in Den Haag en Rotterdam, de grond en vijftien percelen aan het Kleine Gartmanplantsoen en de Leidsedwarsstraat. Na de sloop van deze grachtenpanden (foto 9) kon de bouw van het theater beginnen.
Architect Jan Wils, die eerder grote projecten zoals het Olympisch stadion en de Citroën gebouwen had afgerond, kreeg opdracht om het pand te ontwerpen. Resultaat: een modern gebouw met bioscoopzaal dat plek bood aan ruim 1800 mensen.
Maar het pand heeft er niet altijd zo uitgezien. Na 1945 werd de gehele gevel namelijk voorzien van aluminium platen (foto 6&7). En alhoewel veel Amsterdammers daar niet zo blij mee waren, bleef het gebouw er decennialang zo uitzien.
Gelukkig werd in 2008 besloten het pand op te knappen en terug te brengen naar de originele staat. Dat was een pittige klus, want de originele gevel bleek geheel verdwenen te zijn. Aan de hand van de oude tekeningen van Jan Wils en foto- een videobeelden van voor de verbouwing, kreeg het pand weer de gevel zoals Wils het ooit gewild had.
Extra bijzonder zijn de teruggekeerde lichtstroken op de gevel van het gebouw. Deze stroken die het City Theater duidelijk zichtbaar maakten, werden in de Tweede Wereldoorlog verwijderd door de verplichte verduistering. Gelukkig behoren deze donkere dagen tot het verleden.